จังหวัดไอจิมีพื้นที่ติดทะเลอยู่มาก เช่น แถวสนามบินจูบุเซ็นแทร แถบจิตะ ฮันดะ เฮะคินัน นิชิโอะ และโทโยฮาชิ ซึ่งสามารถเลือกได้ตามความสดวกว่าอยู่ใกล้ที่ไหนกัน
แต่สำหรับคราวนี้จะขอพาไปแถวคุวะนะในจังหวัดมิเอะ
 |
| จุดตกปลา |
พอไปถึงเราก็เริ่มลงมือจัดการกับอาหารเที่ยงที่ซื้อมากันก่อนตามอัธยาศัย บางคนก็ไปลองจุ่มเบ็ดดูว่ามีปลากินเหยื่อไหม จุดตกปลาตรงนี้จะเป็นท่าเรือเป็นที่รวมของแม่น้ำที่จะไหลลงสู่ทะเล เวลาน้ำขึ้นก็จะพัดเอาปลาเข้ามาด้วย
 |
| ท่าเรือปากอ่าว |
เราก็ลองไปตกกับเขาบ้าง ปกติอยู่เมืองไทยก็ไม่ค่อยได้ตกปลา มีบ้างนานๆ ครั้ง เพื่อเพิ่มประสบการณ์ในชีวิตให้กับตัวเองได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆ ที่ไม่เคยทำ
ผลคือ เหยื่อหายไป แสดงว่ามีปลา ก็ลองหย่อนลงไปไหม 3-4 ครั้ง ยกเบ็ดเร็วไปบ้างช้าไปบ้างตลอด สักพักเริ่มจับทางได้ก็ตกได้บ้างไม่ได้บ้างสลับกันไป
 |
| ปลาฮาเซะ |
พวกเราตั้งใจจะตกปลามาเป็นอาหารเย็นของวันนั้น จะเอามาทำปลาชุบแป้งทอด แต่คิดว่าไม่น่าจะตกได้มากนัก
พอบ่ายแก่ๆ น้ำขึ้นเร็วมาก ปลามาเยอะ รู้ได้เลยเพราะขนาดคนไม่เคยตกหย่อนเบ็ดทีไรก็ได้ปลาทุกครั้งเลย
 |
| ปลาฮาเซะตัวใหญ่ |
สมาชิกต่างก็ทำเวลากันในช่วงนี้ แต่ดิฉันขอนั่งพัก ถึงแดดจะไม่ร้อนมาก แต่ก็ทำให้ตัวดำได้เหมือนกัน คนอื่นๆ ตกกันไปสักพัก น้ำเริ่มลด ประกอบกับเหยื่อหมดพอดี เลยยกกองกันกลับบ้าน
มาถึงบ้านพวกเราก็เปิดดูกล่องมหาสมบัติ ว่าได้มากี่ตัว
 |
| ปลาฮาเซะ กับ ปลาเซะอิโกะ |
ได้ปลามาสองชนิด คือปลาฮาเซะ กับ ปลาเซะอิโกะ รวมๆ แล้วก็เกือบ 50 ตัว เอามาชุบแป้งทอดเป็นอาหารกันไป
สิ่งที่ได้เรียนรู้จากการตกปลา
มาอยู่ญี่ปุ่นได้มีโอกาสไปตกปลามา 4-5 ครั้ง ได้เรียนรู้มากขึ้น และได้รู้ว่าการตกปลาแบบคนญี่ปุ่นบ้านนี้จะเป็นการฝึกความอดทนและฝึกสมาธิให้นิ่ง สนใจจดจ่ออยู่แต่สิ่งที่อยู่ตรงหน้า ไม่ใช่การตกปลาแบบความสนุก ท้าทาย
แต่มันบอกถึงสัจธรรมว่า เบ็ด เหยื่อ น้ำ ในสภาพเงื่อนไขแบบเดิม ก็ไม่ใช่ว่าเราจะได้ผลแบบเดิมทุกครั้งที่หย่อนเบ็ด มันไม่มีอะไรที่เป็นแบบเดิมตลอด นั่นหมายถึงว่าในการทำงานเพื่อให้ประสบผลสำเร็จต้องมีส่วนประกอบหลายอย่าง มันจะต้องมีเหงื่อนไขตัวแปรที่เปลี่ยนไปและเป็นจุดกำหนดว่าเราจะระลึกรู้ได้หรือไม่ต่างหากที่จะทำให้เราประสบความสำเร็จ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น